கௌதம புத்தர் : கு.வெ.பாலசுப்பிரமணியன்

 முனைவர் கு.வெ.பாலசுப்பிரமணியன் அவர்கள் எழுதியுள்ள  கௌதம புத்தர் என்ற நூல் மூலமாக நம்மை நிகழ்வுகள் நடந்த இடத்திற்கு அழைத்துச் செல்கிறார். வரலாற்றுக் கதைச்சுருக்கத்தைத் தொடர்ந்து (பக்.13-16) நாடக உறுப்பினர்களை அறிமுகப்படுத்துகின்றார் ஆசிரியர் (பக்.17-18). காட்சியின் தொடக்கத்தில் புத்தரின் அறநெறிகளைத் தம்ம பதம், மஜ்ஜிம நிகாயம், சம்யுக்த நிகாயம், அங்குத்த நிகாயம், சுத்த பிடகம், மணிமேகலை,  சுத்த நிகாயம் போன்ற நூல்களிலிருந்து  தந்துள்ளார். புத்தரைக் குறித்துப் பல நூல்களிலும் கிடைத்த ஆதாரங்களின் அடிப்படையிலேயே இந்நாடகத்தை உருவாக்கியுள்ளதாகவும், நிகழ்ச்சிகளில் தன் கற்பனைக்கு இடமில்லை என்றும், உரையாடலில் பாத்திரத்தைச் செழுமைப்ப்டுத்த மொழிநடையில் தன் கற்பனை தன்னுடைய அனுமதி இல்லாமல் நுழைந்திருக்கலாம் என்று முன்னுரையில் குறிப்பிடுகிறார்.24 காட்சிகளில் புத்தரின் வாழ்வினை மிகவும் இயல்பாக வெளிப்படுத்துகின்றார்.

ஒவ்வொரு காட்சிக்குள் நுழையும்போதும் படிக்கின்ற உணர்வைவிட களத்தில் இருப்பதைப் போன்ற உணர்வு ஏற்படுகின்றது.  இந்த உரைநடை நாடகத்திலிருந்து சில நிகழ்வுகளைக் காண நாம் 2500 ஆண்டுகள் பின்னோக்கிச் செல்வோம். 

 

பிறக்கப்போகும் குழந்தையை நினைத்து தாய் மகிழ்தல் (ப.21)

மாயாதேவி : (தன்னுள்) என் வயிற்றில் கருத்தோன்றிப் பத்து மாதங்கள் ஆகிவிட்டன. என் உள்ளம் மகிழ்ச்சியில் நிறைந்துள்ளது. எண்ணப் பறவைகள் சலசலக்காமல் என் உள்ளக்கூட்டில் தெளிவாயுள்ளன. இது போன்ற அமைதியையும் சாந்தத்தையும் என் வாழ்நாளில் கண்டதில்லை. என்னைக் காணும் பெரியோரெல்லாம் என் வயிற்றை நோக்கிக் கைகுவித்து வணங்குகின்றனர். வயிற்றில் வளரும் கருவைக் குறித்து மருத்துவச்சி, 'அம்மா! இந்தக் குழந்தை உறங்குவதாகத் தெரியவில்லை. ஏதோ தியானத்தில் இருப்பதுபோலவே இருக்கிறது' என்றாள்.

அசித முனிவர், குழந்தையின் பெருமை கூறல் (ப.24)

அசிதர்: அரசியாரே! இக்குழந்தை என்னை வணங்குதல் தகாது! நானே இதனை வணங்குதல் வேண்டும். இக்குழந்தையை வையகமே வணங்கும்! வானகமும் வணங்கும்.
சுத்தோதனர்:பெருமானே! எனக்குப் பின் இந்த நாட்டை ஆள்வானா என் மகன்?
அசிதர்: உலகையே ஆளப்போகும் ஒரு பிறவிப் பெருமையைச் சின்னச் சிமிழுக்குள் அடைக்க முயலுகிறாயே! அரசே! இக்குழந்தை மண்ணுலகம் பெற்ற துயரெலாம் நீக்கும். அறவாழி என்னும் தருமச் சக்கரத்தை இவ்வுலகம் முழுவதும் செலுத்தும்! தருமதேவதை இவ்வுருத்தாங்கி வந்துள்ளது! இதனை வணங்கி விடை பெறுகிறேன்.
இக்குழந்தை என்னை வணங்குதல் தகாது! நானே இதனை வணங்குதல் வேண்டும். இக்குழந்தையை வையகமே வணங்கும்! வானகமும் வணங்கும்.

சித்தார்த்தனின் துயிலைக் கலைத்து ஒரு குரல் கூறுவது (ப.40)
ஒரு குரல்: சித்தார்த்தனே! பயணத்தைத் தொடங்குவதில் என்ன தயக்கம்? இதயத்தை வருடும் இன்பப் பாடல்களில் மயக்கம் கொண்டாயா? சலங்கை ஒலியோடு பஞ்சுப் பாதங்கள் பயிலும் தாளகதிகளில் மனம் போக்கினையா? இவையெல்லாம் ஓய்ந்தால்...இரவின் இருளில் எது உண்மை? புலன்களுக்குத் தீனி போடுவதிலேயே வாழ்நாள் கழிய வேண்டுமா? உறக்கம் ஒத்திகை என்பதை உணரமாட்டாயா......

தனக்கு மகன் பிறந்த செய்தியைக் கேட்டபோது கூறல் (ப.45)
சித்தார்த்தன்: (தனக்குள்) பிறப்பெனின் பிணியும் மூப்பும் சாக்காடும் உண்டே! இவையெலாம் இல்லையென்றிருந்த இருள் இன்றே விலகிற்று! இந்நிலையில் மகன் பிறந்துள்ளான். புதிய விலங்கொன்று என்னைப் பூட்டி இருக்கிறது! பொறுமையாய்ப் பார்ப்போம். 

உறங்கும் யசோதரையையும் மகனையும் பார்த்துக் கூறல் (ப.47)
சித்தார்த்தன்: யசோதரை! என் உயிர்ப்பாரம் சுமந்தவளே! உன்மேல் அன்பில்லாமல் நான் போகவில்லை! மயக்கத்தில் இருக்கும் மானுடம் சிக்கிய மாய வலையை அகற்றவே நான் போகிறேன்; காம தகனம் செய்த பின்னும் நீ என் நினைவில் நீங்காதவள்!  புலன்களைத் தாண்டி நான் உன்னை நேசிக்கிறேன்!  பவித்திரமான உன்னை நெஞ்சில் வைத்துப் பூஜிக்கிறேன். என்னை மன்னித்துவிடு!
(இராகுலனை நோக்கி)
வியாகுலம் கொண்ட வேளையில் இராகுலன் வந்தான். மன்னுயிர் எல்லாம் வாழவே நான் இந்த வைராக்கியம் கொண்டேன். பாசமும் பந்தமும் என் கண்களை மறைத்திடல் கூடாது. மனைவியையும் மகனையும் பார்க்கப் பார்க்க மனம் சலனமுறும். புறப்படுகிறேன்......

தவம் இருக்கும்போது ஆடு மேய்ப்பவன் வரல் (ப.51)
சித்தார்த்தன்: (எழுந்து உட்கார்ந்து) தம்பீ! கலயத்தில் கொஞ்சம் பாலைக் கறந்து தாயேன்!

ஆடு மேய்ப்பவன்: ஐயையோ ஆகாதுங்க! நான் பிறப்பாலே தாழ்ந்த சாதிங்க ஐயா! தீட்டுங்க ஐயா! என் கலயம், கை, என் உடம்பு எல்லாம் பட்டால் தீட்டுங்க!
சித்தார்த்தன்: நன்றாகத் தீட்டியிருக்கிறார்கள்! வருணாச்சிரம வாளை நன்றாகத் தீட்டியிருக்கிறார்கள். அது தெரியாமல் பாவம் நீ இன்னும் தீட்டுங்க என்கிறாய். தம்பீ! நீ கறக்கும் பால் தீட்டு இல்லை! நீ வளர்க்கும் ஐந்தறிவு ஆடு, மாடு இவை துட்டு இல்லை. உன்னைப் போலொரு தொழிலாளி விதைத்து அறுவடை செய்யும் தானியம் தீட்டு இல்லை. காய் கனி தீட்டு இல்லை. தொழிலாளிகள் உருவாக்கும் பட்டாடைகள், பொன் நகைகள், வெள்ளிப் பாத்திரங்கள் எல்லாம் தீட்டு இல்லை. இவையெல்லாம் துட்டு என்றால் இவ்வுலகம் என்ன ஆவது? மேலே இருப்பவர்களின் பிழைப்பு நடக்குமா? தம்பீ வா! உன்னை நான் தழுவிக் கொள்கிறேன்! தீட்டு என்ன னெசய்கிறது என்று பார்ப்போம். (அவர் தழுவிக்கொண்டு கண்ணீர் உருக்குகிறார்).

குறிக்கோளை அடைய உறுதிகொள்ளல், அடைதல் (ப.55)
கௌதமர்: இந்தப் போதி மரத்தின் கீழிருந்து ஆழ்நிலைத் தவம புரிந்து புத்த நிலை அடையாமல் இங்கிருந்து செல்லேன், என் குறிக்கோளை அடைந்தே தீருவேன். 

(பேய்க்காற்று, சூறாவளி, மரங்கள் முறிந்து வீழ்கின்றன. பௌர்ணமி நிலவு தேம்புகிறது; விண்மீன்கள் அலைவுறுகின்றன).

கௌதமர்: மன்மதனே! உன் மாயவலையில் நான் சிக்கமாட்டேன்; நீ என்னை அச்சுறுத்த முடியாது. திட சித்தம் உடையவன் நான். உன்னுடைய மயக்கும் சேனைகளை எனது நன்ஞானம், நற்காட்சி ஆகியவை எதிர்கொள்ளும். காம தகனம் செய்தவன் நான்; வெகுளி மயக்கம் விட்டவன் நான். உனது ஆற்றல் என்னிடம் செல்லாது. போ! போய்விடு.

(மன்மதன் தோற்றுப்போகிறான். விசாகப் பௌர்ணமியில் கௌதமர் புத்த ஞானம் எய்துகிறார்.முற்பிறப்புகளை அறிகின்றார். பௌத்த சமயத்தின் உயிர் நாடியான நால்வகைச் சத்தியங்களையும் பன்னிரண்டு நிதானங்களையும் வகுத்து அவற்றை உலகுக்கு உணர்த்தும் ததாகதர் ஆகிறார்; தன் சீடர்களுக்குத் தாமறிந்த ஞானத்தை விரித்துரைக்கிறார்).

 பரிநிர்வாணம் அடைதல் (ப.95)
ஆனந்தத தேரர்: ததாகதரே! இறைச்சி உணவு உங்களுக்கு இடையூறு தந்துவிட்டது!அதை உண்ணாமல் இருந்திருந்தால்...
புத்தர்:  இல்லை ஆனந்தா! அதை நான் உள்ளத்தால் உண்ணவில்லை! யாராவது சுந்தன் படைத்த உணவால் ததாகதர் இறந்துவிட்டார் என்று சொன்னால் அவ்வாறில்லையென்று சொல்! முன்பு ஒரு நாள் சுஜாதை கொடுத்த பாலுணவையும் சுந்தன் படைத்த இறைச்சி உணவையும் ததாகதர் ஒன்றாகவே கருதினார் என்று சொல். நம் பயணம் தொடரட்டும்!.......

(குசீ நகரை அடுத்துள்ள ஒரு சோலையில் இரண்டு பெரிய சால மரங்களுக்குடையே புத்தர் சாய்ந்து படுத்துக்கொள்கிறார். நாலா திசைகளிலிருந்தும் பிக்குகுளும், சான்றோர்களும் தாய்மார்களும் புத்தர் வீடுபேறு பெறப்போவதை அறிந்து வந்து ஆயிரக்கணக்கில் கூடுகின்றனர். புத்தர் அருள் கனிந்த நோக்கால் அவர்களைப் பார்க்கிறார்).
புத்தர்:  பிக்குகளே! தோன்றிய எதுவும் அழிந்தே தீரும்; ஊக்கம் குறையாமல் உறுதி தளராமல் வீடு பெறு பெற முயலுங்கள்!
(இரவின் கடையாம மணி ஒலி காற்றில் தவழ்ந்து வருகிறது. ததாகதர் பரி நிர்வாணம் எனப்பெறும் வீடுபேறடைகிறார்).

சித்தார்த்தர், புத்தரான வரலாற்றை உரைநாடகமாகப் பார்க்கவும், உணரவும், அனுபவிக்கவும் இந்நூலை வாசிக்க அன்போடு அழைக்கிறேன்.

நூல் : கௌதம புத்தர் 

ஆசிரியர் : முனைவர் கு.வெ.பாலசுப்பிரமணியன்
பதிப்பகம் : அய்யா நிலையம், 1603, ஆரோக்கிய நகர், ஐந்தாம் தெரு, E.B.காலனி, நாஞ்சிக்கோட்டை சாலை, தஞ்சாவூர் 613 006
அலைபேசி :  9443007623

பதிப்பாண்டு : பிப்ரவரி 2013 இரண்டாம் பதிப்பு

பக்கங்கள் : 96
விலை : ரூ.60

15 மார்ச் 2025இல் மேம்படுத்தப்பட்டது.